Dag 16

Vandaag gaan we op weg naar de grote stad …. San Francisco ! Nu laten we al het natuurgeweld achter ons en gaan via San Francisco langs de kust afzakken naar Los Angeles. Het weer valt ondanks de voorspellingen , koud en winderig , reuze mee en het is zonnig en in de stad echt terrasjes weer, naar schatting zo’n 21 tot 23 graden. We hadden een jas aan maar dat was te warm. Maar even bij het begin beginnen, na een uitgebreid ontbijt met warme wafels en de nodige geroosterde boterhammetjes vertrokken in westelijke richting naar de kust toe. We hebben Truus (onze navi) wat rust gegund en hebben een route uitgestippeld langs de vele meren in deze omgeving. Hoewel er op de kaart een rechte weg staat, hebben we zeker 2 uur bergwegen gereden met de nodige hairpins en dips. Onderweg nog de nodige foto’s gemaakt van vooral al die echt typische Amerikaanse dingetjes.

Hoe dichter we bij SF komen hoe drukker het verkeer en uiteindelijk via de highway SF binnen gereden. Deze highway telt op sommige stukken meer dan tien rijbanen en het is een wirwar van afslagen en opritten, het “keep your lane” principe werkt echt perfect. Wil je wisselen van baan dan krijg je de ruimte, moet er geritst worden, dan gebeurd dat op de wijze van de postbus 51 spotjes. Er is geen bestuurder die het in z’n hoofd halt om door te drukken, voorrang te nemen, te plakken of maar boos te kijken ! Terwijl het net zo druk is als op de A 10 in de pits. De kruisingen welke niet door verkeerslichten worden geregeld zijn “4 way stop”. Gewoon een gelijkwaardige kruising met vier stopstrepen. Hier is het principe dat iedereen verplicht moet stoppen, degene die het eerst stilstaat voor de stopstreep ook het eerste mag optrekken om zijn weg te vervolgen, gevolgd door nr.2, nr.3, en nr.4. Staan er auto’s achter je dan schuiven die automatisch steeds een plaatsje op richting de stopstreep. Dus niet rechts heeft voorrang, doorgaand verkeer heeft voorrang op afslaand verkeer, gewoon netjes op je beurt wachten en je mag altijd als het je beurt is, hoffelijk, vriendelijk en veilig verkeersgedrag van jong en oud. Wat dit betreft kunnen ze er in Nederland nog wat van leren.

Dwars door de stad gereden over een gigantische brug met 2 verdiepingen van zes rijstroken naar het schiereiland, het bruisend hart van SF, overgestoken. Op de brug kreeg Cathy visioenen dat deze brug eerder was ingestort tijdens een aardbeving en dat alle auto’s op het onderste wegdeel werden verpletterd, je kunt wel raden waar we reden. Onze Truus loodste ons feilloos naar het hotel. Vrij parkeren op de binnenplaats en in de kelder en ondanks de afgebladderde voordeur een mooie ruime, nette kamer van alle gemakken voorzien. ‘s Middags nog even de stad ingereden om wat te winkelen en een broodje te eten. Bij terugkomst in het hotel bleek de garage vol te zijn, we moesten keren om er weer uit te komen maar de garage was erg nauw. Peter reed achteruit en vroeg Cathy staat daar een paal? Cathy antwoordde “Ja er staat een paal” en toen reed Peter er tegen aan. Jammer maar helaas, maar zien wat de verhuurder er van zegt. ‘s Avonds de omgeving van het hotel verkend en gegeten bij de Vietnamees en boven verwachting lekker gegeten. Morgen wordt een excursie dag dus niet te laat naar bed !!