Dag 17

In dit hotel wordt geen ontbijt geserveerd, maar we hebben nog een noodrantsoen van twee plakjes ontbijtkoek en één koffiebroodje. Samen met een vers gezet kopje thee, kan het er mee door.

We zitten al vroeg in de bus richting pier 33, we hebben thuis al kaartjes gekocht voor de excursie naar Alcatraz. Op de pier aangekomen zijn we niet alleen, er gaan 450 mensen op de boot naar het eiland, en dat elk half uur. Op het eiland moeten we eerst een stuk klimmen naar de top van de rots waar de cellenblokken staan en daar krijgen we een persoonlijke audiotour mee in het nederlands. Met deze tour volgen we een uur lang de belevenissen van gevangenen en bewakers, en zien we hoe ze daar hebben geleefd. De cellen waren 2,5m lang en 1,75m breed, net genoeg voor een bed, een wc, een wastafel en een plankje aan de muur dat als tafeltje dient. We zijn het hele cellenblok door gelopen en hebben alles gezien, zoals de eetzaal, de bibliotheek, de luchtplaats, de bezoekers ruimte, de isoleercellen. Maar ook de wapengalerijen waar de bewakers stonden, van waaruit de gevangenen continue onder schot werden gehouden. We zijn in de controle kamer geweest en in het kantoor van de directeur. Wat de tour zo indrukwekkend maakte is dat we steeds hoorden wat de gevangenen zelf vertelden over hun leven daar, met daarbij de nodige achtergrond geluiden van hoe het geweest moet zijn. Er werd ook veel aandacht besteed aan de grote opstand en later de ontsnapping van de 3 gevangen die nooit meer teruggevonden zijn. Hier is de film ‘escape from Alcatraz” over gemaakt met o.a. Clint Eastwood.

Eenmaal met de boot weer terug op de pier, zijn we gaan wandelen op Fisherman’s Warf. Vooral pier 39 is erg gezellig met zijn vele restaurantjes en winkeltjes. De grootste attractie is echter de kolonie zeeleeuwen. In 1990 kwamen de eerste zeeleeuwen bij de pier, kort na de aardbeving van 1989. Sindsdien worden het steeds meer en zijn er vlonders gebouwd voor de zeeleeuwen waar ze op liggen te zonnen. Na een paar kilometer wandelen op de Fisherman’s Warf, wilden we met de Cable Car naar Union Square om te winkelen. Helaas stond er een rij van zeker 500 mensen, dus hebben we een gewone bus genomen naar het winkelhart. Daar zijn we naar de Apple shop geweest om voor papa Bennenk een 5th generation ipod nano te kopen. Dit spul is hier veel goedkoper dan in europa. Hier was ook het begin punt van de Cable Car en hier stond helemaal geen rij voor de kassa. De Cable Car kwam het dichtst uit bij ons hotel, met de bus moesten we overstappen. Daarom maar twee enkeltjes gekocht om terug te rijden naar ons hotel. De Cable Car is een historisch vervoermiddel uit het begin van de vorige eeuw, die vooral voor de toeristen in stand gehouden wordt. Op het eindpunt zit een draaiplateau waarop de Cable Car nog met handkracht wordt gedraaid om weer terug te rijden. Ook de Amerikanen gebruiken nog steeds de Cable Car, met hun ov maandkaart kunnen ze zowel op de bus als de trolley bus, maar ook op de tram en de Cable Car. Als de Cable Car vol zit hangen de mensen aan het balkon of aan de zijkant op de treden.

Eindelijk weer terug bij het hotel hadden we inmiddels al weer maar dan 8 kilometer in de benen vandaag. Eerst maar uitrusten en daarna weer een restaurant uitzoeken. Dit keer was het een Thais restaurant, we zijn tenslotte nog steeds op avontuur. Het was weer bijzonder lekker, maar wel te veel om op te eten. Het restant kregen we zoals hier gebruikelijk mee in een “doggybag”.