Dag 3

Cathy is nog steeds te vroeg wakker, zij zat al om 06.30 uur de mail van thuis te lezen. Peter hield het vol tot 08.00 uur maar langer op bed blijven liggen lukte niet meer. Konden we tenminste weer vroeg ontbijten en op weg naar het volgende hotel. Na het “continental breakfast” (geroosterd brood met jam en een muffin , verder zijn er nog cornflakes of muesli met melk en jus d’orange uit een pak. Dit alles geserveerd op piepschuimen schoteltjes met plastic bestek en piepschuimen bekers.) De koffers maar weer ingeladen, de koelbox weer gevuld met een lading ijsblokjes gingen we weer op pad. De route voerde ons langs de Oak Creek Road door de bergen naar Flagstaff. Daar hebben we een klein stukje over de legendarisch Route 66 gereden voor we verder reden via de route die de Ranger ons gisteren had aanbevolen. Inderdaad was dit leuker dan de snelweg. Eerst een bochtige weg omhoog de bergen in en daarna eindeloze vlakten boven op het massief. Je waant je echt op de steppe in de western films. We waren al vroeg in Tusayan, maar konden toch al inchecken in de Red Feather Lodge. Weer een kamer met twee Queens bedden. Hier blijven we twee nachten dus morgen misschien even uitslapen.

Nadat de koffers op de kamer waren gezet zijn we gelijk weer in de auto gestapt naar der Grand Canyon. Met onze Nationale Parken Pas konden we gratis naar binnen. De Grand Canyon bleek wel een heel groot gat in de grond te zijn. Toen we eindelijk een parkeerplaats hadden gevonden zijn we gaan wandelen. We hebben een heel stuk van de Rim Trail gelopen ( ± 3 km ). Wat een uitzicht, echt heel overweldigend, je voelt je daar heel klein. Aan het einde van de Rim Trail hebben we de shuttle bus genomen naar Hermit’s rest zoals de Ranger had aangeraden. We vergaten alleen onderweg steeds uit te stappen op de mooie plekjes en zijn in één keer doorgereden naar de eindhalte. Die was dus niet leuk, dan maar weer terug met de shuttle maar toen stopte die bijna niet meer, dus weer in één keer terug naar het begin punt. Morgen nog maar een keer doen en dan bij elke halte uitstappen voor een foto. De 3 kilometer langs de canyon weer terug gewandeld en onderweg de zon onder zien gaan boven de kloof. Ook deze zonsondergang was weer erg spectaculair. Op de terugweg naar het hotel bij een steakhouse wezen eten. Dat was meer een vreetschuur, mensen stonden in de rij voor een tafeltje. Je kreeg nauwelijks de tijd om je eten goed te kauwen, je tafel moest zo mogelijk weer vrij gemaakt worden voor de volgende gasten. Binnen een uur stonden we weer buiten. In het hotel maar een kopje koffie genomen om wakker te blijven anders komt dit verslag nooit af.