Dag 6

Bij het ontbijt blijkt weer dat het een heel luxe hotel was in Kayenta, hier zijn ook croissants en gebakken eieren, lekker voor de afwisseling. Vanmorgen rustig aan gedaan, want de rit van vandaag is niet zolang. We hebben in Page een excursie geboekt om 01.30 uur met een Indiaan naar de Upper Antylope Canyon. Vandaag reed Cathy zodat Peter ook eens om zich heen kon kijken tijdens de reis, maar het landschap bleek nog steeds die dorre Navajo vlaktes te zijn. Toch veilig in Page aangekomen eerst maar een broodje gegeten bij de Subways en ons daarna gemeld bij de Indianen voor de excursie. Met 14 personen tegelijk werden in een truck geladen en daar zaten we een half uur in de volle wind over een “dirty road” naar de ingang van de Antylope Canyon. Nou dirty was die road echt, nog hobbeliger als gisteren en ook stoffiger. Toch was het de moeite waard, want deze Canyon was adembenend mooi. We liepen over de bodem van de canyon, een mul zandpad tussen smalle rotsen door. De zon scheen door de kieren op de rode zandstenen rotswanden zodat er een fantastisch lichtspel ontstond. De silhouetten van de rotsen prikkelde de fantasie van onze gids die ons telkens weer andere dingen wees waar we foto’s van moesten maken, zoals een beer, de devils-gate, DaVinci, een Highway, een zwanger vrouw, een big-foot en nog veel meer. Regelmatig nam hij ons fototoestel over om zelf de foto te maken, dat was sneller dan uitleggen waar je precies moest staan en hoe je moest inzoomen om de juiste plaatjes te krijgen.

Weer terug over het zandpad naar de bewoonde wereld. Bij het hotel aangekomen bleek de kofferbak een grote waterbak te zijn, de hele vloer was drijfnat en dus alle tassen ook. De hobbelweg van gisteren bleek niet zo goed te zijn voor de koelbox waar het ijs inmiddels was veranderd in water, de helft was eruit geklotst. Op de kamer alle tassen droog geföhnd en de kofferbak bekleding in de zon laten drogen. Gelukkig was het 31ºC vandaag, dus dat ging nog wel snel.

Nadat alles droog was ons zelf maar opgefrist en op pad gegaan naar de Glen Canyon Dam. Heel indrukwekkend hoe ze zo’n dam hebben kunnen bouwen. Via wat omwegen wilden we aan het water van Lake Powell (stuwmeer) komen. Dit is het watersportgebied en alle Amerikanen uit de verre omgeving komen met hun bootjes op de trailer naar dit gebied om te recreëren, waterskiën, waterscooteren of gewoon op te vallen. De bootjes waar zij mee achter de auto (pick-up’s) rijden moeten in ons land op een dieplader met nachtvervoer. Ongelooflijk als je hun combinaties ziet.

Inmiddels ging de zon onder dus maar weer een restaurant opgezocht, een steakhouse dit keer. Heerlijke spareribs gegeten nadat we een hele discussie met de ober hebben gehad over backed potatoes, volgens hem een gepofte aardappel volgens ons heel wat anders, tenslotte kregen we patat als backed potatoes, rare jongens die Amerikanen !! Temeer omdat we tot nu steeds restaurants troffen waar we gelijk de rekening kregen als we geen dessert wilden bestellen. Bij deze moesten we ‘relaxen ‘ na het eten en rustig luisteren naar een ‘cowboy’ die dacht dat hij kon zingen en kwam de ober nooit meer terug zodat we moesten smeken om een rekening en om weg te kunnen. s’Avonds een biertje en wijntje op de kamer en nog even kijken of er mail is ! Best leuk een PC mee op reis, maakt het allemaal wat makkelijker om met thuis te blijven communiceren, 3½ week geen ouders (voor de kids) en geen kids (voor de ouders) is best lang !!!